Το Πιβότε και η διαδρομή μου

 

Η διαδρομή μας (με οτιδήποτε καταπιανόμαστε) είναι η ουρά μας και μας ακολουθεί πάντα. Όμως το πόση σκόνη σηκώνει στην πορεία, είναι πολυπαραγοντική διαδικασία και όχι απαραίτητα δική μας υπόθεση.   

Αν ένα πράγμα σου μαθαίνει η μακροχρόνια ενασχόληση με τα πεπραγμένα και την καθημερινότητα ενός συλλόγου, είναι η ψυχραιμία. Με την υποσημείωση ότι το προσωπικό ταμπεραμέντο παίζει το δικό του ρόλο, είναι βέβαιο ότι με την πάροδο των ετών εκπαιδεύεσαι στη διαχείριση συναισθημάτων που προκύπτουν από νίκες, ήττες, αποχωρήσεις και από τον τρόπο με τον οποίο ο σύλλογος που υποστηρίζεις, επιλέγει να τοποθετείται απέναντι σε ζητήματα αγωνιστικά και μη.

Πως προστατεύεις κάτι που ήδη έχει χαθεί

Ελάτε και συγκινηθήκατε με την ESL. Ελάτε και έχει σιχαθεί η ψυχή μου. «Το ποδόσφαιρο κινδυνεύει» διαβάζω δεξιά και αριστερά. Από τους ίδιους μάλιστα που θα το καλύπτουν παντοιοτρόπως και αύριο, οποιαδήποτε και αν είναι η διοργανώτρια αρχή - όπως κι αν την λένε. Από τους ίδιους οπαδούς επίσης, που θα σκοτώνονται (και μεταξύ τους) για να κάνει η ομάδα τους την μεταγραφή του δισεκατομμυρίου.

Μαγική στιγμή

 

Το 2014, είδα από κοντά την καθημερινότητα μιας ξεχωριστής ομάδας στην Kosovska Mitrovica. Της FK Trepca. Έγινα φίλος με τον παίκτη-προπονητή της, τον Igor και έγραψα ένα άρθρο για όσα έζησα εκεί. 8 ολόκληρα χρόνια μετά, μόλις προχθές, ο Igor που πλέον είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας, μου έστειλε αυτές τις φωτογραφίες σε μήνυμα. Διέκρινα λοιπόν το άρθρο που είχα γράψει, να βρίσκεται στην τροπαιοθήκη των γραφείων του συλλόγου. Το μήνυμα του Igor συνοδευόταν από τη λέξη "αδερφός". Συχνά αναρωτιέμαι αν αξίζει να δίνεις την ψυχή σου γι' αυτό που αγαπάς, σε καιρούς τοξικούς, σαν αυτούς που ζούμε. Είναι όμως κάτι στιγμές σαν αυτή, που πραγματικά σου δίνουν αναπνοές για να συνεχίσεις. Ευχαριστώ Igor.. Αδερφέ μου.

Μία νέα πτυχή των balacticos

Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι ένα θλιβερό ταξίδι από το πηγαίο στο αναγκαίο. Καθώς το ποδόσφαιρο κατέληξε να γίνει βιομηχανία, εξορίστηκε σιγά σιγά η ομορφιά που πηγάζει από την απόλαυση να παίζεις και μόνο. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο καταδικάζει οτιδήποτε άχρηστο, και είναι άχρηστο οτιδήποτε δεν αποφέρει κέρδος. 

Μέρες Παράξενες

Ζούμε σε δύσκολους και περίεργους καιρούς. Σε «Μέρες παράξενες» όπως λέει και ένα υπέροχο τραγούδι των Active Member. Ο προσωπικός χρόνος των ανθρώπων μειώνεται δραματικά, οι απαιτήσεις αυξάνονται ραγδαία. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον η ενασχόληση με πράγματα που μας ευχαριστούν γίνεται όλο και πιο δύσκολη, καθώς δεν είναι μόνο ο χρόνος που μοιάζει να μην φτάνει, αλλά και το μυαλό που πολλές φορές θολώνει όντας ανήμπορο να διαχειριστεί όλες εκείνες τις πληροφορίες που απαιτούνται για να αντεπεξέλθει στις καθημερινές υποχρεώσεις, πόσο δε μάλλον να δημιουργήσει, να μετατρέψει τις σκέψεις σε κείμενα σωστά δομημένα, ευχάριστα και κατανοητά.

Μια βραδιά στο Poble Sec

Τρίτη βράδυ, 15 Μάρτη του 2016 στη Βαρκελώνη. Ξεκινάμε από τη Ramblas για το El Poble Sec, μια ακόμη ιστορική συνοικία της πόλης. Εκεί, θα συναντηθούμε με τον Αλέξανδρο, τον φίλο, τον Έλληνα που ζει στη πρωτεύουσα της Καταλωνίας, εργάζεται στο μουσείο του FC Barcelona και αποτελεί μέλος των Castellers del Poble Sec, σε ελεύθερη μετάφραση των «πύργων του Poble Sec». Αυτή του η ιδιότητα, είναι η αφορμή της αποψινής μας συνάντησης.

Ποιοί είναι οι Balacticos

Manifesto

Ένα τρόπον τινά διαχρονικό βιβλίο που εστιάζει, εκτός της επικαιρότητας, σε πρόσωπα και γεγονότα που σημάδεψαν το καθένα με τον δικό τους τρόπο, τον ρου της ιστορίας όχι  μόνο του Futbol Club Barcelona, αλλά και του αθλητισμού γενικότερα. Αυτοί είναι οι Balacticos, που το όνομα τους είναι προϊόν λεξιπλασίας, από το ιταλικό balla (μπάλα) και το ισπανικό galactico (γαλαξιακός).

Το υπεραιωνόβιο ταξίδι της Barcelona

Μια αγγελία -αναγγελία γέννησης- πριν από 117 χρόνια, στις 22 Οκτωβρίου του 1899. Μια συνάντηση, την ημέρα της γέννας στο γυμναστήριο Sole, στις 29 Νοέμβρη του ίδιου έτους. Ένας Ελβετός οραματιστής, ξενομερίτης. Ένας σύλλογος, που έμελλε να γίνει κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος. Ο άοπλος στρατός -όχι μόνο της Καταλωνίας- όπως έγραψε κάποτε ο Moldalban, αλλά ολόκληρου του κόσμου.

Μια βραδιά στο Camp Nou

Οι balacticos βρέθηκαν τον Μάρτιο του 2016 στο Camp Nou για τον προημιτελικό του Champions League με την Arsenal και σας μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους.

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016. Η Barcelona υποδέχεται την Arsenal στο Camp Nou, στον επαναληπτικό αγώνα της φάσης των 16 του Champions League. Η νίκη των Καταλανών με το καθαρό 0-2 στο Emirates, τους έχει δώσει ξεκάθαρο προβάδισμα πρόκρισης.

Οι Balacticos.com είναι στον αέρα

Η σημερινή ανάρτηση, είναι μια περίεργη στιγμή την οποία θα προσπαθήσω να προσπεράσω χωρίς δακρύβρεχτους συναισθηματισμούς. Με την έναρξη της νέας χρονιάς, τα άρθρα των balacticos δεν θα αναρτώνται μόνο στον blogger, που μας φιλοξένησε για τα τελευταία οκτώ χρόνια. Από την 1η Ιανουαρίου 2015, μπορείτε να μας βρείτε στο διαδίκτυο, στη διεύθυνση balacticos.com. Πρόκειται για μια αναβάθμιση που πιστεύουμε ότι θα βοηθήσει τον αναγνώστη, προσφέροντας όλα εκείνα που μπορεί να δώσει ένα site σε σχέση με τον απλό, αλλά κάποιες φορές δύσχρηστο blogger. Στη νέα μας μορφή, έχουν καταχωρηθεί όλα εκείνα τα κείμενα που αγαπήσατε τα τελευταία χρόνια και φυσικά το ύφος και η δομή μας, θα παραμείνει αναλλοίωτη. Σας περιμένουμε λοιπόν, στο νέο μας σπίτι! Καλή χρονιά σε όλους.

Ballon d'Or Τόσο σημαντικό, όσο ασήμαντο

Όταν ακούμε για την πατρίδα του ποδοσφαίρου, το μυαλό κάποιων πηγαίνει στην Αγγλία, άλλοι θυμούνται την Λατινική Αμερική, κανένας όμως δεν αναφέρεται στην Γαλλία. Κι’ όμως ένα γαλλικό περιοδικό ευθύνεται για την αντιπαράθεση εκατομμυρίων ποδοσφαιρόφιλων σε σχέση με το ποιος είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Μια ιδέα του France Football πριν από σχεδόν 60 χρόνια, είναι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα ετήσια αθλητικά γεγονότα.

Καληνύχτα περίεργε

Τι ωραία που προσγειώνεται το αεροπλάνο της Qatar Airways στο el prat στην γνωστή διαφήμιση.. Χαμογελαστές αεροσυνοδοί και η πόλη βαμμένη στα blaugrana. Ο Pique στο ρόλο υπαλλήλου κάτι μοιάζει να παραδίδει, τι να είναι άραγε; Και γιατί μοιάζει τόσο θλιμμένος; Μήπως είναι τα κλειδιά που οδηγούν στο DNA του συλλόγου; Μήπως είναι η ίδια του η αξιοπρέπεια;

Ο πιλότος και οι συμπτώσεις

27 Ιανουαρίου 1991. Η Βαρκελώνη σοκάρεται, καθώς ο Γιόχαν Κρόιφ, προπονητής και ζωντανός μύθος του FC Barcelona, εισάγεται εσπευσμένα στο χειρουργείο για επέμβαση στην καρδιά (bypass). Η Μπάρσα που με τον Ιπτάμενο Ολλανδό στην άκρη του πάγκου, διεκδικεί εκείνη την χρονιά το πρωτάθλημα, έχει ήδη χτυπηθεί και από άλλες ατυχίες. Ο Ρόναλντ Κούμαν μένει εκτός αγωνιστικής δράσης για μήνες λόγω τραυματισμού, ενώ ο Χρίστο Στόιτσκοφ χάνει και αυτός δύο μήνες, λόγω τιμωρίας του, μετά από επίθεση σε διαιτητή, στο super cup εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης. Μέσα σε αυτό τον κυκεώνα προβλημάτων, τα ηνία της ομάδας αναλαμβάνει ο μέχρι τότε, βοηθός του Κρόιφ, Κάρλες Ρέσακ.

Μουσείο Καρδιάς Για Την Barcelona

Το μουσείο της Μπάρσα είναι ένας από τους σημαντικότερους προορισμούς, όλων όσων επισκέπτονται την πανέμορφη Βαρκελώνη. Και όχι άδικα. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο όμως, στην Βαρκελώνη λειτουργεί ακόμη ένα μουσείο όπου μπορεί κανείς να δει, σημαντικότατα κειμήλια από την ιστορία της Μπάρσα. Δεν είναι μεγάλο, όπως αυτό του συλλόγου, είναι όμως φτιαγμένο με ψυχή και μεράκι και κάποια από τα αντικείμενα που διαθέτει, είναι πραγματικά μοναδικά στο είδος τους.

ΕΓΩ - Αυτό δεν είναι ένα αθλητικό άρθρο

Αφιερώματα πρωτότυπα, οικονομικά, σε προσωπικότητες, σε ομάδες, σε τάσεις και καταστάσεις. Όλα σε σχέση με τον αθλητισμό. Αυτοί είναι οι balacticos. Για σήμερα όμως μόνο, θα αλλάξουμε θεματολογία και θα φορέσουμε κοστούμι.

Παίκτες ή μηχανές;

12 Ιουλίου 1998. Στο Saint Denis, Γαλλία και Βραζιλία αγωνίζονται στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου. Οι Γάλλοι στέφονται παγκόσμιοι πρωταθλητές, τα βλέμματα όμως πέφτουν στο αστέρι της Βραζιλίας. Ο Ronaldo στον τελικό είναι σκιά του εαυτού του και οι συζητήσεις μετά τον αγώνα, δίνουν και παίρνουν. Εν τέλει αποκαλύπτεται η σοκαριστική αλήθεια.

Ένα ωραίο ταξίδι με άγνωστο τέλος

Παρασκευή απόγευμα. 6 Απριλίου 2012. Τόπος: Αθήνα. Σε ένα studio στην Ακρόπολη γνωρίζω (από κοντά) ανθρώπους με τους οποίους στην πραγματικότητα επικοινωνούμε εδώ και αρκετό καιρό. 

Τα κουρέλια τραγουδούν ακόμη

Γράφουμε, διαβάζουμε, ακούμε για μεγάλες ομάδες, τελικούς, συμβόλαια. Ο πραγματικός αθλητισμός όμως τελικά είναι πολύ μακριά από όλα αυτά.

Μια ιστορία λίγο περίεργη

Καλοκαίρι του 1986. Παγκόσμιο κύπελλο (mundial όπως μάθαμε στην Ελλάδα να αποκαλούμε) στο Μεξικό. Ήμουν τότε 7 χρονών και θυμάμαι χαρακτηριστικά δύο πράγματα από τη διοργάνωση εκείνη ή για να το θέσω καλύτερα, στο μυαλό μου έχουν αποτυπωθεί δύο εικόνες.

Ένα Νόμισμα Με Δύο Όψεις

Λουκέτο λοιπόν στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, το NBA δηλαδή, τουλάχιστον μέχρι και τα μέσα Δεκέμβρη και έχει ο Θεός. Μία κόντρα που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2011 μεταξύ ιδιοκτητών και παικτών και η οποία μετά από καμιά 25αρια συναντήσεις μεταξύ των δύο πλευρών, όχι μόνο δεν λέει να τελειώσει αλλά όλα δείχνουν ότι φτάνει στα άκρα.