Πρώτη ανάλυση της Barça

 Πέρυσι ήταν πολλές οι φορές που βλέπαμε το LB της Barça να βρίσκεται σε καταστάσεις iso. Ο Hansi Flick, έδινε εντολή σε Balde (ή Gerard) να κρατάνε το πλάτος αριστερά ώστε να συγκλίνει ο LW (συνήθως ο Raphinha). 

Με τον τρόπο αυτό η Barça είχε συνήθως την υπεραριθμία στο κέντρο, δημιουργώντας πολλές επιλογές για πάσες μεταξύ των γραμμών από τους μέσους (κυρίως Pedri, FdJ). Ωστόσο η αριστερή πτέρυγα συχνά έμοιαζε άδεια. 

Φέτος ο Γερμανός φαίνεται πως θέλει να διορθώσει αυτή την αδυναμία κάτι που φάνηκε ήδη από την πρεμιέρα. 

Εκεί, με τη Mallorca ο Raphinha έπαιξε LW κρατώντας εξαιρετικά την ισορροπία πλάτους/σύγκλισης κεντρικά, ενώ και ο Frenkie de Jong (που έπαιξε στην 1η αγωνιστική) είναι παίκτης που μπορεί να διαχειρίζεται μόνος του τις progressive πάσες. 

Χθες ο Flick επιχείρησε να κάνει το ίδιο απέναντι στη Levante, οι 2 αλλαγές του όμως σε σχέση με την πρεμιέρα ανέτρεψαν τον σχεδιασμό του. Ο Rashford που ξεκίνησε ως LW (με τον Raphinha να τοποθετείται κεντρικά) έμενε μόνο πάνω στη γραμμή και η ανάπτυξη από τον άξονα μπλόκαρε, με τον Pedri να δυσκολεύεται να βρει χώρους ψηλά όχι μόνο λόγω της ελλιπούς κινητικότητας του Άγγλου αλλά και γιατί ο Casado (που πήρε τη θέση του απόντος de Jong) χρειαζόταν συχνά τη βοήθεια του. 

Πρόβλημα όμως υπήρξε και στην αμυντική λειτουργία και κυρίως στην αντιμετώπιση των αντεπιθέσεων. 

Στο 1ο γκολ της Levante, ο Lamine Yamal έχασε τη μπάλα και η ομάδα αντί να πιέσει άμεσα για ανάκτηση επέλεξε να οπισθοχωρήσει με τον Lamine να μην αντιδρά, αναγκάζοντας τον Casado να αφήσει τη θέση του και την αμυντική ισορροπία να χάνεται εντελώς. 

Επίσης οι τοποθετήσεις στις στημένες φάσεις ήταν προβληματικές. Η Barça ανέβαζε πολλούς παίκτες σε τέτοιες καταστάσεις και έμενε μόνο ο Balde να τρέχει για να καλύψει τυχόν αντεπιθέσεις, όπως συνέβη πριν τη φάση όπου οι βαλενθιάνοι σημείωσαν το 2ο γκολ τους (just for the record, από μια ανεκδιήγητη απόφαση του διαιτητή). 

Το τεχνητό offside που υπήρξε μεγάλο όπλο πέρυσι και έχει ξεκάθαρα τη σφραγίδα του Flick, χθες χρησιμοποιήθηκε υπέρ του δέοντος. Είναι λογικό να εφαρμόζεται όταν η ομάδα πιέζει στο ύψος του κέντρου και χάνει εκεί την κατοχή, αλλά όταν οι επιθέσεις των αντιπάλων ξεκινούν στα 10 μέτρα από την blaugrana εστία, είναι ok να ακολουθούνται και οι επιθετικοί που κάνουν τα τρεξίματα. 

Η είσοδος του Olmo αντί του Rashford  και ειδικά του Gavi αντί του Casado στο Β’ μέρος επανέφερε την ισορροπία στην ανάπτυξη της ομάδας, κάτι που φάνηκε με τη σέντρα. Ο Gavi έδωσε πιο γρήγορη κυκλοφορία στη πάσα (circulation), aggressiveness και ένταση που ήταν απολύτως αναγκαία στοιχεία. 

Το 2-0 έγινε 2-2 και στα τελευταία 15’ ο Flick ανακάτεψε ακόμη περισσότερο την τράπουλα, περνώντας τον Lewandowski αντί του Balde (για να γεμίσει την αντίπαλη περιοχή και αναθέτοντας όλα τα crosses από αριστερά στον Raphinha), τον Christensen αντί του Araujo (για καλύτερο build up) και τον Kounde αντί του Eric (για καλύτερα crosses). Το νικητήριο (αυτο)γκόλ ήρθε τελικά σχεδόν στην εκπνοή.  

Μια ακόμη remontada λοιπόν από την ομάδα του Flick, που δείχνει ότι ο χαρακτήρας και η ανθεκτικότητα που έχτισε την περασμένη σεζόν παραμένουν ενεργά στοιχεία του DNA της. 

Πίσω από την χθεσινή ανατροπή φυσικά κρύβονται συστημικά ζητήματα που χρειάζονται αντιμετώπιση. Ο Flick προσπαθεί να εξισορροπήσει περισσότερο την αριστερή πλευρά, διατηρώντας παράλληλα την ανάπτυξη από τον άξονα, κάτι που (ακόμη) δεν λειτουργεί.

Αυτό θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν η Barça κατάφερνε να υπογράψει τον αριστερό ακραίο που ο Γερμανός ήθελε. 

Αντ' αυτού, ο Flick αναγκάζεται για άλλη μια φορά να προσαρμόσει το σύστημά του για να αντισταθμίσει την έλλειψη ορισμένων παικτών συγκεκριμένου προφίλ. Είναι μια πραγματικότητα με την οποία έχει μάθει να ζει το club την τελευταία πενταετία. 

Επιπλέον, τα αμυντικά ζητήματα δεν φαίνονται πολύ διαφορετικά από πέρυσι. Ο χρόνος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σύμμαχος αλλά και πιεστικός παράγοντας ταυτόχρονα. 

Αυτά ως μια πρώτη εικόνα, γνωρίζοντας  καλά ότι είναι πολλά ακόμη εκείνα που θα μπορούσαν να αναλυθούν. 

ΥΓ1 Ο Ferran έβαλε ένα υπέροχο γκολ αλλά φυσικά όλοι θα μείνουν σε εκείνο που έχασε από την υπεροχή πάσα του Pedri στο Α’ μέρος. Η μοίρα των επιθετικών. 

ΥΓ2 Έγραψα πρόσφατα για αυτά που περιμένουμε να δούμε φέτος από τον Araujo και τόνισα ότι ο Cubarsi έχει σχεδόν γίνει ηγέτης της άμυνας, ρόλος που λόγω ηλικίας είνα κι αφύσικο να αναλάβει. Ο απίστευτος Καταλανός CB μαθαίνει ακόμη, και είναι απολύτως φυσιολογικό. Η τάση του για παράδειγμα να αμύνεται με τα χέρια σταυρωμένα πίσω από την πλάτη του του στερεί τη δυνατότητα να αλλάζει κατευθύνσεις άμεσα, κάτι που είδαμε να συμβαίνει στο 1ο γκολ της Levante. Στα 18 του χρόνια, όλα αυτά είναι ζητήματα που δεδομένα θα λυθούν και αποτελούν μέρος της διαδικασίας.